Laatste "vakantie" verhalen..(en wat over stage..)

Afgelopen zaterdag hebben Rachid en ik een heerlijk dagje “relaxen” gehad. We zijn om 1130 wakker geworden in een koele slaapkamer. Wat een verschil wanneer je in een kamer met airco ligt of wanneer je alleen een ventilator hebt. Wij mogen van geluk spreken dat er een airco geplaatst is en dat ons een koele nacht gegund is. Het slapen onder een klamboe hebben we vaarwel gezegd. Ten eerste heb je de hele nacht het idee dat je in een klein hokje ligt, en ten tweede lig je meer en deel van de nacht te vechten met dat ding omdat je armen en/of je benen er verstrikt in raken. Wij sprayen ons tegenwoordig elke avond voor het slapen gaan in met DEET. Dat spul is vies, je wordt zowat vergast, maar helpen doet het. De eerste week heb ik wel 20 muggenbeten gehad op mijn benen. Ras daar en tegen is nog bijna niet geprikt. Ik heb ondertussen allemaal witte littekens op mijn benen staan. Een mooie herinnering aan mijn eerste week Suriname. Er waren muggenbeten bij die zo groot waren als Euro muntstuk, met veel gif er in, zodat er een aantal vochtbulten op mijn benen te bewonderen waren. Nu zijn ze gelukkig bijna allemaal weg. Maar heb ik er door mijn krab- kunsten wat littekens aan overgehouden.
Zaterdag hebben wij de dag gevuld met een beetje luieren, het huis grondig schoonmaken, banden pompen van de auto en boodschappen doen. Wij hebben er voor gekozen om naar Choi’s te gaan. Dit is een grote supermarkt, met nette gangpaden, goede producten, scan pilaren, karretjes, en mooie kassa’s. Je kunt er echt alles verkrijgen. De supermarkt staat er om bekend dat er veel Nederlandse producten zijn. En dat de prijs erg hoog is… Maar ach, ik vond dat ik mezelf wel eens mocht trakteren op een fatsoenlijke supermarkt met fatsoenlijke producten.
Ik merk dat ik erg gesteld ben op de supermarkten zoals in Nederland. Misschien komt het omdat ik jarenlang in de Albert Heijn in Bennekom gewerkt heb (even de APPIE promoten hoor…). Maar een keuze kunnen hebben tussen verschillende producten, fatsoenlijke gangpaden en nette FIVO gevulde en gespiegelde schappen vind ik erg belangrijk. Weten dat de producten die je koopt goed en lekker zijn, een winkel die met zorg en kwaliteit draaiende gehouden word,… Heerlijk ik kon daar wel uren in rondlopen. Wat wel frustrerend was, was dat het meisje achter de kassa een tempo had als een slak. BLIEP,…. 2 seconde later…. BLIEP……Streepjescode zoeken…. BLIEP….. BLIEP…. Zo ging het door…
’s Middags hebben we lekker film gekeken, en voor het eerst een echte maaltijd zelf gekookt (aardappel puree, groenten en een stukje zalm). “ s Avonds zijn we met een aantal mensen wezen stappen. Madelein, Margje en Monique waren ook mee. Eerst met Rachid nog wat gedronken bij Queens, en ons daarna bij het groepje wat al bij “T Vat zat gemengd. Even een paar drankjes gedaan en toen naar StarZZ gegaan. Dit is een bekende discotheek in Paramaribo. Rachid mocht niet naar binnen. Hij had een driekwart broek aan. Hij is zich thuis gaan omkleden en heeft zich daarna weer bij de groep gevoegd. Met zijn allen lekker uit onze bol gegaan en rond 0300 in de nacht hebben Rachid en ik een taxi genomen om weer naar huis te gaan.

Zondag ochtend werd ik met een vervelend gevoel in me buik wakker (zaterdag ochtend was dat ook al het geval). Na een toilet bezoek was het vervelende gevoel al weer wat verdwenen. Ik voelde me ook gelijk weer helemaal okay. ’s Middags met Margje en Monique naar de Konverjari bazaar geweest. Op de TV wordt er net gedaan alsof het een mega grote markt is, vergelijkbaar met de zwarte markt in Beverwijk, met allemaal kraampjes, goedkope spulletjes en veel lekkernij (zoals dat hoort in de Surinaamse cultuur). Eenmaal daar aangekomen bleek het hartstikke druk te zijn, en vielen de kraampjes ons ook nog eens tegen….(Misschien zijn wij wel heel erg verwend in Nederland). Alle mensen liepen door elkaar heen, kropen overal tussendoor, wachtte niet op hun beurt en vroegen ook niet of ze er even langs mochten… En dan was het ook nog eens een ongelooflijke hete dag. Door mijn toilet bezoek van de afgelopen dagen is mijn vochtgehalte in mijn lichaam niet echt op pijl. En werd het door de hitte er niet gemakkelijker op. Op een gegeven moment werd het helemaal zwart voor me ogen. Het leek als of mijn maag ondersteboven hing, een misselijk gevoel kwam opeens naar boven. En het zweet brak me uit. Dit had ik nog nooit meegemaakt… Direct een stoel opgezocht en door omstanders gerust gesteld. Een zakdoekje gekregen en er werd aangeboden om een fles water over mijn hoofd te gooien. Pff,.. Raar om dit voor het eerst mee te maken (An, nu snap ik helemaal hoe jij je voelde op de boot in Thailand). Gelukkig was ik al vrij snel weer de oude. Een flesje water leeg gedronken en onze wandeling voortgezet.
Bij thuiskomst heb ik pa en ma gebeld. Zij zijn na drie weken Indonesië weer terug op Nederlandse bodem. De laatste paar dagen heb ik er naar uitgekeken om hen weer “live” aan de telefoon te hebben. Ondanks het vele smsen had ik toch wel behoefte om even gezellig door de telefoon te kletsen. Heerlijk,…. Lang met mam gesproken, een enthousiaste papa aan de telefoon gehad en daarna ook nog even met Kerstin gesproken.

Afgelopen maandag hebben Ras en ik een logé gekregen.... Madelein is voor 3 nachten bij ons geweest. Margje en Monique zijn naar het binneland. En wij vonden het geen fijn idee om Madelein alleen thuis te laten. Dus die heeft bij ons geslapen. Overdag lekker (?) in de stad geweest... Heey pppssst meisjes,... AAAHHH werden er gek van. Snel naar een cafe/ restaurantje aan de waterkant gegaan. Daar de hele middag zitten relaxen en uiteindelijk samen met Rachid wat lekkere broodjes gegeten. “S avonds van ons oude brood wentelteefjes gemaakt en met Madelein tot middernacht op de veranda zitten kletsen.

Dinsdag in de ochtend naar Torarica gegaan en daar weer liggen bakken in het zwembad. PFF begin nu echt wel zwart te worden.... Ondertussen heb ik goede nieuws gehoord dat papa, mama, Kers, Niells en mijn oom en tante (Jan en Bertha) 24 januari naar Suriname komen. Ze blijven iets meer dan 1,5 week en vliegen met Ras en mij mee terug naar Nederland. Wel heel erg bijzonder en ontzettend leuk!

Woensdag ochtend zijn Madelein en ik naar onze stage school gegaan. We hebben daar een kennismakingsgesprek gehad en hebben het een en ander over onze stage/ stage opdracht besproken. Het is de bedoeling dat we in de tijd dat we hier zijn gaan werken aan een “zorgplan”. Dit houdt in dat we een plan op gaan stellen waarin een soort handelingsplan/ stappenplan komt te staan waarin duidelijk omschreven staat hoe om te gaan, en wat te doen met jongeren met gedragsproblemen. Wij richten ons specifiek op kinderen met gedragsproblemen en niet op leerproblemen. Omdat wij als HBO Pedagogen geen diagnose mogen stellen verstaan wij onder gedragsproblemen niet de gedragsstoornissen zoals ADHD, PDD- NOS of Autisme, maar vooral de problemen m.b.t concentratie, motivatie, faalangst etc. De gedragsproblemen hier in Suriname zijn van andere aard dan wij in Nederland gewend zijn. De ontwikkeling m.b.t. gedragsstoornissen is hier in Suriname nog niet zo ver ontwikkeld als in Nederland.
De eerste weken is het de bedoeling dat wij gaan observeren in de klassen, gesprekken voeren met leerlingen en leerkrachten, en intake formulieren gaan opstellen. Deze formulieren kunnen ons gaan helpen om een duidelijk beeld te krijgen van de problemen waar de jongeren op de St. Cecilia school tegen aanlopen.
Onze afstudeeropdracht wordt na alle waarschijnlijkheid het opstellen/ maken (en een klein begin maken met de uitvoer) van het zorgplan. Het is de bedoeling, dat als wij weg gaan, het zorgplan over genomen kan worden door ander persoon. We moeten nog wel een goede afbakening gaan maken met de belangrijkste punten die wij in het zorgplan willen hebben. Een zorgplan maken van A tot Z kost een heleboel tijd. En die tijd hebben wij jammer genoeg niet.
Op school hoeven wij gelukkig geen uniform aan. Maar we moeten goed letten op de kleding die we aan hebben. Madelein en ik hadden allebei “nette” kleding aan getrokken. Ik had een driekwart broek aan, een bloesje en nette schoenen. Zweten op de fiets….. De druppels liepen langs me rug naar beneden. Maar helaas, mijn broek was te sportief. Echt.. dat had ik nooit verwacht. Het is maar goed dat ik 6 rokken heb meegenomen…. Die trek ik in het vervolg dus maar aan. Tevens moeten we bloesjes of shirtjes met mouwtjes tot over de schouder dragen. Niet een te blote hals en vooral geen slippers, maar nette schoenen. Dat wordt nog wat!
De lesdagen zijn van 7.25 tot uiterlijk 13.10. Er zijn nog geen concrete afspraken gemaakt over onze werktijden. Maar wij willen, omdat we op school geen mogelijkheid hebben tot een PC, internet en een eigen werkruimte, drie dagen in de week op school aanwezig zijn en de rest van de dagen thuis werken om op internet te zoeken naar informatie en het typen van het zorgplan. Ook moeten er zo nu en dan huisbezoeken gepleegd worden. Dit wordt op het midden van de dag gepland.
Wij hebben allebei erg veel zin om aan de slag te gaan. Hebben onze boeken al geraadpleegd en gekeken welke theorie en welke boeken we kunnen gebruiken… Aankomende maandag is de opening van het schooljaar 2007 – 2008, dinsdag vergaderingen en woensdag de eerste lesdag.

Al met al heb ik weer een lange tekst geschreven met aan het einde eindelijk wat informatie (geen vakantie verhalen meer) wat gaat lijken op iets echts, een leuke opdracht wat veel tijd en energie gaat kosten!