Alweer een week voorbij....

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar de weken vliegen voorbij. Zondag zitten Rachid en ik hier al 8 weken. Nog maar 16 en dan vliegen we alweer naar huis.

Nog steeds heb ik het erg leuk hier in Suriname. Nu ik zo bezig ben met van alles en nog wat realiseer ik me echt dat dit mijn leven is op dit moment. De normale dagelijkse dingen in NL heb ik wat meer op de achtergrond geschoven, zo kan ik nu bijvoorbeeld echt genieten van een weekend vrij. Niet hoeven werken en geen andere verplichtingen.
Wel moet ik zeggen dat het misschien net lijkt wanneer je in het buitenland stage loopt, je het meer relaxed hebt. Beetje stage lopen, beetje niksen en genieten van de dingen om je heen. In grote lijnen hebben de mensen die dit denken gelijk. Maar toch ben je constant bezig met je stage en je afstuderen. Bijna alle gesprekken die ik voer komen uit op je stage, je opdrachten en je doelen. De cultuur, de omgang met elkaar, de nieuwe indrukken etc. spelen allemaal een hele belangrijke rol in mijn leven op dit moment. De Kim die over 3,5 maand weer terug in NL is zal er eentje zijn die zich veel heeft willen verdiepen in de Surinaamse cultuur en de achtergronden. Een Kim die zichzelf meer en meer ontwikkelt heeft. Een Kim die gegroeid is in alle opzichten. Wat ik nu al merk aan veranderingen aan mezelf, binnen deze acht weken, heeft alleen nu al een positieve invloed gehad op het zijn als persoontje Kim. Ik ben blij dat ik de kans heb gekregen hier in dit land stage te mogen lopen.

Maar goed, na dit introductie praatje weer over tot de orde van de dag. Maandag weer met volle moed naar stage gegaan. Het vroege opstaan bevalt me nog steeds niet. Telkens wanneer mijn ogen rond een uurtje of 06.00 open gaan willen ze zo snel mogelijk ook weer dicht vallen. Bij het zingen van het volkslied om 07.25 s’ ochtends is het af en toe ook moeilijk om de concentratie erbij te houden. Maar goed, eenmaal in “ons” lokaal aangekomen wordt het alleen maar moeilijker. Op onze stage school zelf kunnen wij op dit moment vrij weinig doen dan alleen maar het bestuderen van literatuur en brainstormen over ons zorgplan. Samenvattingen kunnen we maken op schrift, dus met pen en papier. Maar het idee omdat dan thuis weer over te tikken in een Word- document houdt ons tegen dit op school te doen. Af en toe is het zoeken naar dingen die wij kunnen ondernemen op school. Maar telkens zijn er wel weer wat dingen die gedaan kunnen worden.
Maandag zijn Madelein en ik begonnen met het op papier zetten van de oorzaken en gevolgen binnen het onderwijs hier in Suriname. Bij de conciërge gekleurd krijt gehaald en op het bord een heel oorzaken en gevolgen schema gemaakt. Dit zag er echt heel gaaf uit. Van het mooie kunstwerk wat wij op dat moment gemaakt hadden wilde ik graag een foto maken, maar helaas was ik de accu vergeten uit de lader te halen thuis.
In de middag zijn Madelein en ik gaan sporten en hebben we lekker weer even aan het zwembad gelegen. Op dit moment is het erg warm in Suriname. Dus lang in de zon lukt mij zelfs niet.

Dinsdag op school ongeveer hetzelfde gedaan als maandag. Alleen s’ middags de stad ingegaan omdat ik graag wat extra sportkleding wilde aanschaffen. Uiteindelijk niet meer gesport. Maar vroeg in de avond thuis op de bank even gaan relaxen en op tijd het bed ingedoken.

Woensdag hebben wij onze ideeën en onze documenten aan het schoolhoofd voorgelegd. Deze was zeer enthousiast over het geen wat wij op dit moment op schrift hebben staan. Voor ons een goede opsteker om verder te gaan. Ook hebben we een begin gemaakt met het ons zelf voorstellen aan de klassen. De leerlingen hebben ons netjes ontvangen en kwamen al vrij vlot met vragen. Zijn benieuwd wat dit gaat brengen….

Donderdag ochtend intervisie gehad. Veel gepraat over de Surinaamse cultuur en enkele knelpunten die je tegenkomt in je eigen werk. Echte knelpunten heb ik niet, maar je merkt dat er veel verschillen zijn in omgang met elkaar, status en de communicatie tussen zowel leerlingen en docenten onderling. Daarna de middag echter de laptop gezeten om toch maar weet wat informatie te verwerken. Zoals het er nu naar uitziet wordt het allemaal wel wat. Mijn motivatie is er in ieder geval voor de volle 100%. Nog 12 weken en dan moet ons plan eigenlijk al af zijn. We hebben dus nog heel wat werk voor de boeg.

In de avond met Rachid mee geweest naar de IGS. Dit zijn internationale sport spelen (meer info zie Rachid zijn site). Omdat Ras natuurlijk bij het directoraat Sportzaken zit is hij nauw betrokken bij deze spelen. Met een t-shirt en een badje met zijn naam erop zijn we naar binnen gegaan. Daar werd ik warm onthaalt door vele collega’s van hem. Erg leuke mensen en vooral erg vriendelijk. Rachid stelde mij netjes voor als zijn vrouw J !!
Een vrouw zei mij wel 10 keer dat ik goed op hem moest passen, een ander dat het zo’n leuke jongen is. En zijn stagebegeleider had een hoge pet van hem op. Erg leuk om allemaal te horen.
De wedstrijd (basketbal) was niet zo spannend. In het eerste kwartier was er al een puntverschil van 20. Dit is tot het einde zo gebleven. Nu ik dit aan het typen ben hebben Ras en ik net gegeten en zit ik met de laptop in de airco kamer. Rachid heeft inmiddels zijn spullen gepakt en is weer terug gegaan naar de Antony Nesty Hall om de rest van de wedstrijden te bekijken.

Zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik deze week geen spannende of hele nieuwe dingen mee gemaakt, maar geniet ik nog steeds met volle teugen!!!!