Wat ik vergeten te vertellen ben…

... is dat Rachid en ik vorige week vrijdag naar de President Cup zijn geweest. Dit is een voetbalwedstrijd tussen de winnaar van de President Cup van het jaar ervoor en de winnaar van de Nationale competitie. Omdat Rachid natuurlijk in de sportwereld zit, wilde hij hier graag heen. Ook ik, een kleine voetbalfan, had al gehoord op de radio dat de wedstrijd gespeeld zou worden. Dus wij erheen, de stroom was uitgevallen bij ons thuis, maar wij hadden er niet over nagedacht dat er dan natuurlijk nergens stroom zou zijn. Eenmaal aangekomen bij het voetbalstadion was het nog licht. Wat eten en te drinken gekocht (zoals alle Surinamers doen) en een mooi plekje gevonden op de tribune. Om 18.30 ’s avonds werd het schemerig en om 19.00 was er enkel nog licht van brandende cellulairs (telefoons) om ons heen. Na 2,5 uur wachten was er eindelijk weer elektriciteit en kon de wedstrijd 3 uur later dan gepland beginnen, NO SPANG… De wedstrijd vond ik op zich niet heel veel aan. Het komt omdat je geen spelers kent. Wel zat meneer Venetiaan, de President van Suriname, vlakbij ons. We wilden “sneaky” foto’s van hem maken, maar dat is helaas niet gelukt!

Ik heb mijn nacht, donderdagnacht, zonder Rachid goed doorgebracht. Meneer Aap heeft goed op mij gepast en heeft gewaakt over het huis. In de avond heb ik heerlijk met Madeleine een hapje gegeten, lekker geklets en genoten van een heerlijke maaltijd. Eenmaal thuis bezig geweest met school. Wanneer ik bezig ben met het oriënteren op het zorgplan krijg ik zoveel ideeën. Ik vind het leuk om met het afstuderen bezig te zijn. De volgende ochtend weer bezig gegaan met de opdracht en in de middag naar het zwembad gegaan. Eerst even op Internet gegaan, en daar het goede nieuws ontvangen dat Miriam woensdag bevallen is van een dochter! GEFELICITEERD!!! Kaartje gestuurd en een beetje gekletst op MSN.

Zaterdag hebben Ras en ik niet veel gedaan. Ik heb eerst drie wasjes gedraaid en het huishouden gedaan. Ik word hier echt een huisvrouw… . Daarna zoals gewoonlijk weer naar Torarica gegaan, en daar in de zon gelegen.Veel gekletst met meiden die we hebben leren kennen, een hapje gegeten, en gezwommen. Af en toe voel ik mij hier echt rijk en een beetje decadent. Je ligt op je ligbedje, wenkt naar de ober, en kan gewoon wat te eten en te drinken bestellen. Een klein kwartiertje later komen ze het brengen, en een half uur daarna de rekening. Helaas schrik je je dan een hoedje, en denk ik telkens weer: … dit is de laatste keer dat ik hier eet!

Rachid is in de vroege avond gaan hardlopen, 5km run. Knap dat hij dat in deze hitte kan volhouden. Monique is met hem mee gegaan en heeft hem aangemoedigd. Tevens heeft ze ook wat foto’s gemaakt. In de tussentijd dat Ras aan het hardlopen was ben ik gaan sporten bij Torarica. Een half uur hardgelopen en wat buikspier oefeningen gedaan. Het sporten ging me best goed af, zweten,.. na 10min loopt het zweet al over je lichaam heen. Daarna nog even met Rachid in het bubbelbad gesprongen en toen genoten van een warme douche (wat een luxe als je thuis een koude straal hebt).

In de avond samen met Madeleine, Margje, Monique en Rachid gegeten bij Sarinah. Een Indisch restaurant bij ons aan het einde van de straat. Ik had een Nasi Goreng besteld.
Een mega groot bord werd mij gebracht. Heb de helft laten staan, en in een “doggy bag” meegenomen. Dus vanavond heb ik nog een restje eten van gister.

Tot 01.30 op de Prinsessenstraat geweest en daarna wezen stappen. Eerst naar Touche, maar dat was niks. In StarZz was het wat leuker… en om 05.30 hebben we ons bedje opgezocht. Aan de manier van dansen moet ik wennen van de Surinamers. De vrouwen dansen met hun billen en de mannen staan er tegen aan de rijen (niet echt mijn stijl). Helaas ging vanochtend om 10.30 de wekker weer. Ik had een afspraak bij de masseuse. Mijn rug zit vast, en heb er veel last van. Nu ik dit bericht type heb ik het idee dat ik weer 5cm langer ben. En kan ik weer over mijn schouder naar achter kijken. Heerlijk, wat een vrij gevoel. De masseuse zei me dat mijn nek erg vast zat. Dat kwam vast door drukte, stress en vermoeidheid vertelde ze. Maar wat het mooie is, ik heb hier totaal geen last van drukte en al helemaal niet van stress. En vermoeidheid komt ook niet in mijn woordenboek voor.

Morgen begint de normale werkweek weer. Drie dagen op me “netst” naar school. Bloesje en een rok, en nette schoenen die ik met dit weer eigenlijk helemaal niet aan wil. Donderdag en vrijdag weer thuis achter de laptop en misschien even een duik in die bibliotheek.

Ik houd jullie op de hoogte!!!

Lieve mam en pap bedankt voor het leuke telefoongesprek van net!

Bigi brassa


(Foto's van de voetbalwedstrijd volgen nog...)