De wasvrouw

De rol van het vrouw zijn is weer bevestigd…. Maar voor dat ik daar verder op in ga eerst een update van de afgelopen dagen.

Afgelopen vrijdag heeft Rachid, ondanks zijn ziek- zijn, mij naar Torarica gebracht. In eerste instantie met Madeleine en Rachid op het terras bij “T Vat gezeten. Gekletst met zijn drieën en daarna even naar het Internet café gegaan. Madeleine is daarna naar Torarica gegaan en ik naar de kapper. Het werd weer tijd om er een stukje van af te knippen. Nu is het echt weer heel kort. Maar ben er blij en zeer tevreden mee. Tevens erg leuke reacties van de kapsters gehad (een kort koppie staat mij goed zeiden ze allemaal). Later heb ik me bij Madeleine aangesloten en hebben we het zwembad onveilig gemaakt. De afgelopen dagen is het erg druk geweest in Torarica. Mede omdat het in Nederland natuurlijk herfstvakantie is. Veel gezinnen met kinderen en een heel meisjes voetbalteam van voetbalclub Teole uit Tiel waren in Torarica te vinden. Deze meisjes zijn allemaal tussen de 12 en 17 jaar oud en volgen middelbaar onderwijs op een school in Tiel. Allen spelen ze in hetzelfde voetbalteam. En zijn ze uitgenodigd voor een soort “studiereis”naar Suriname. In Nederland zijn er een tal van sponsors gezocht die deze reis voor een deel bekostigde en zijn er binnen het voetbal sponsors gezocht die kleding etc. ter beschikking wilde stellen voor clubs in Paramaribo….
Maar om verder te gaan over het bezoek van Madeleine en mij in Torarica… Het was erg druk, en een erg warme dag. Uiteindelijk hebben we een aantal uurtjes gestrekt op ons ligbedje gelegen en genoten van het brandende zonnetje hier in Paramaribo. Beide een lekker kleurtje opgelopen.
In het begin van de avond heb ik taxicentrale Ouchene opgebeld met de vraag of hij mij op wilde halen en een lekker Roti maaltijd bij Roopram wilde eten. Gelukkig had de taxichauffeur (Rachid is zijn naam) hier ook zin in en zijn we richting de Zwarthovenburgstraat gereden. Auto geparkeerd en een lekkere Roti-hap wezen eten. “s Avonds bij Madeleine blijven hangen. Farely en Karlijn zijn op bezoek gekomen. Laat in de avond naar huis gegaan en gelijk inslaap gevallen. Mijn dagritme verschilt hier niet veel met die van Nederland. Ik sta een uurtje eerder op doordeweeks, maar ik merk dat ik in de avond ontzettend moe ben, en gelijk inslaap val wanneer mijn hoofd het kussen raakt.

Zaterdag heeft Rachid mij om 10.30 afgezet bij het Internetcafé. Hij had een afspraak met Will van Rhee. Een meneer die in het Nederlandse voetbal een grote naam heeft. Hij was samen met het voetbalteam uit Tiel naar Suriname gekomen. Ik ben na drie regen buien in Torarica gaan liggen. Madeleine, Monique, en Anne waren er ook. Later op de middag kwam Karlijn ook nog langs.
Het gesprek van Rachid was om 10.30 helaas niet doorgegaan. Maar het bleek dat Dhr. Van Rhee ook in Torarica lag dus heeft Rachid daar met hem gesproken. Na een lang gesprek zijn we uitgenodigd om mee te gaan naar het Clarence Seedorf Stadion. Het voetbalteam zou daar een rondleiding krijgen, en een voetbalwedstrijd spelen. Wij mochten tegen hen spelen. Zo gezegd, zo gedaan…. We zijn in een busje mee gegaan naar het Seedorf Stadion. En daar een rondleiding gehad. Wanneer je het terrein oprijdt zie je een groot huis staan, het huis van pa en ma Seedorf, tevens zie je een heel groot bord met het gezicht van Clarence erop. Wanneer je het hek door bent zie je een voetbalveld liggen en daarom heen een aantal hokken (kleedkamers en kantine). Verder staat er achter op het terrein een heel klein huisje. Het blijkt dat Opa Seedorf hier tot twee jaar geleden gewoond heeft. Op het terrein is niet heel veel te zien, het viel me een klein beetje tegen. Eigenlijk zouden we op het veld van dit stadion onze voetbalwedstrijd spelen. Maar bij aankomst zagen we al dat er sproeiers op het veld stonden. Dus ging dit helaas niet door.
Uiteindelijk hebben we op het voetbalterrein van Nationale een wedstrijd gespeeld. De meiden speelden in shirts van Vitesse. Wij, de tegenstanders, hadden shirts van de Suri-profs aan. Ik heb nog nooit een wedstrijd gespeeld op een groot veld, en was na 2 x 25 minuten ook erg moe. Zweten dat ik heb gedaan….. Maar we hebben gelijk gespeeld. Dus, of dat zegt iets over onze goede voetbalkwaliteiten of over het falen van het meisjesteam…. De keus laat ik aan jullie!
Will van Rhee kwam na de wedstrijd naar Rachid toe met de vraag of hij alle voetbalbroekjes, shirtjes en sokken mee naar huis wilde nemen en dit aan Mike Watson (stagebegeleider van Ras) wilde geven. Hij kon het dan gaan verdelen over voetbalteams in Paramaribo. Wij wilde dit doen, en zo zaten we zaterdag avond met twee grote volle Nedelandselftal voetbaltassen thuis. Allemaal was… STINK WAS!
Toen we thuis kwamen eerst de ogen dicht gedaan, want de afspraak was om rond 01.30 in de nacht richting de stad te gaan om met de meisjes van het voetbal te gaan stappen. Ras en ik werden pas om 01.45 wakker, na een snelle douche zijn we richting StarZz gegaan en hebben daar nog even gedanst…

Zondag hebben we om 12.00 Monique thuis. We zijn met opgehaald. We zijn drieën naar een collega van Rachid geweest. Stewart had ons uitgenodigd om mee te gaan naar een sporttoernooi. Deze werd gehouden ter gelegenheid van het Oogstfeest. Dit is een Javaans feest. Eenmaal bij hun thuis maakten we eerst kennis met 3 enorme honden. Niet echt prettig. Bij binnenkomst met alle familie leden en een mega grote televisie ( 1,5m groot)…. Na een poosje zijn we met hem en zij en zijn vrouw richting het JAKIN- project gegaan. Hier werd het Oogstfeest gehouden. Sportief als dat ik wilde zijn had ik ook mijn sportkleding aangetrokken. Maar daar aangekomen bleek dat iedereen erg goed kon volleyballen. Dus heb ik het maar gelaten bij aanmoedigen van “ons” team. Mo en Ras hebben wel meegedaan. Zij zaten in een erg fanatiek team dat uiteindelijk eerste of tweede geworden is. Mo heeft de gewonnen beker als aandenken mogen houden, erg leuk! Tijdens een mega regenbui hebben we met zijn drieën een hapje gegeten. En zijn we met zijn allen rond een uur of 19.00 weer richting stad gegaan. Daar aangekomen kregen we weer allemaal eten. Erg aardig, maar ik zat echt vol… uit beleefdheid een klein beetje gegeten, en daarna huiswaarts gegaan. Weer helemaal gesloopt van deze warme dag!

Na een nachtje slapen ging de wekker maandag ochtend weer om 06.00! AAAHH…. Rachid heeft mij om 07.00 naar stage gebracht waar Madeleine en ik om 09.00 weer weg gingen. We kunnen weinig doen op school. Hebben vooral de computer en internet nodig om nu even verder te kunnen met ons afstuderen. Terrence heeft ons naar het Internetcafé gebracht waar we veel informatie hebben gezocht en gevonden. Nu wordt het tijd dat we dit weer gaan verwerken in onze opdracht en weer een stapje dichter bij het eindproduct komen.
In de middag weer voor de verandering bij Torarica gelegen. Voor Anne de laatste dag na twee maanden van vrijwilligerswerk doen. Ook voor de moeder van Marlous en vriendin de laatste dag van twee weken vakantie. Nog even een dagje met hen gezwommen en gekletst en in begin van de avond afscheid van ze genomen. Rachid en ik zijn lekker een hapje eten gaan halen en hebben dit thuis opgegeten…. Daarna kwam de wasvrouw om de hoek kijken….

De twee grote voetbaltassen stonden nog steeds op het balkon te wachten voor een wasbeurt. In het donker ben ik de voetbalbroeken, shirts en sokken uit gaan zoeken. Oei, wat een stank… Na twee uur was alle was gewassen en hing alles aan de waslijn… het lijkt wel of ik een heel voetbalteam aan kinderen heb…..