De kleine regentijd is “eindelijk” begonnen…

Zoals de titel al duidelijk maakt is de kleine regentijd begonnen. Oh oh oohw… Ik heb nu al besloten dat dit niet mijn favoriete seizoen is in Suriname. Elke dag komt er een enorme stort van regen uit de lucht vallen en staan de straten binnen enkele minuten blank. De mensen zijn opeens van de straat verdwenen, de mensen die je dan nog ziet lopen hebben de paraplu niet meer ter bescherming van de zon, maar gebruiken hem dan waarom wij hem in Nederland ook gebruiken, voor de regen. Afgelopen week is het zonnen er dan ook niet echt van gekomen. De bruine kleur heeft mijn huidje dan ook al een beetje verlaten…. Wat voor Kerstin vast goed nieuws is, of niet?

De laatste dagen van Robert waren aangebroken. Ik heb zijn laatste paar dagen vooral besteed aan het zoeken van cadeautjes. Rennend door de regenbuien heen, winkel in, winkel uit…. Sinterklaas wilde graag mijn familieleden in Nederland vertroetelen met wat presentjes vanuit Suriname, en had mij voor deze klus op pad gestuurd. Uiteindelijk is het allemaal gelukt, en zijn de pakketjes op dit moment al veilig in Nederland aangekomen.

Wat ik de afgelopen week voor de rest allemaal heb gedaan weet ik eigenlijk al niet meer. Het was zoveel en misschien allemaal al zo vanzelfsprekend dat ik het niet meer onthoud. Als hoogte punt van deze week, en wat ik dus nog wel weet, is mijn winst van 10 SRD in het Casino. Ik ben voor het eerst in mijn leven achter een Black Jack tafel gaan zitten. In het begin had ik mijn geld aan Rachid gegeven, om er een dikke winst uit te halen. Toen Rachid op een gegeven moment naar het toilet ging heb ik de poging gewaagd om zelf met mijn fiches te gaan spelen. Een uur later had ik 10 SRD winst, en 4 Bacardi Lemon (gratis) achter de kiezen. Mijn avond was dus weer compleet. Rachid had deze keer wat minder geluk, Robert en Monique hadden deze avond erg veel geluk en hadden beiden ongeveer 140 SRD gewonnen.

Vrijdag ben ik met Madeleine naar school geweest. Omdat het zaterdag Srefidenti (onafhankelijkheidsdag) was hadden we vrijdag een feestdag op school. Het thema van deze dag was “COOK- OUT”. Alle klassen zouden een maaltijd bereiden en deze aan alle leerlingen laten proeven. Voor ons een ideale kans om alle echte Surinaamse lekkernij eens te proeven. Eenmaal aangekomen op school zagen we alle leerlingen in hun eigen kleding. Omdat het een feestdag was mocht het uniform voor deze keer thuis gelaten worden. Het was erg bijzonder om alle leerlingen in hun eigen kleding te zien. Sommige hadden traditionele kleding aan, andere hadden een spijkerbroek met een shirtje aan, maar er waren er ook bij die een dikke laag make- up op hadden, daarbij een kort rokje en een ontiegelijk strak shirtje droegen. Wat een verschillen. De kookkunsten van alle leerlingen zijn erg goed. De gerechten die ze klaar hadden gemaakt liepen erg uiteen. De ene klas had Herie- Herie gemaakt, de andere een gerecht met Zoutvlees, weer een andere klas echt typische binnenlandse soep, ook was er gewoon Nasi met kip. Ik heb heerlijk gegeten. Tussendoor was er een optreden van Damaru en andere muzikale jongens van de school. Damaru is een bekende jonge artiest in Suriname. Bij alle feesten en grote activiteiten in Paramaribo wordt hij gevraagd om op te treden. De St. Cecillia school heeft het voorrecht dat Dino (Damaru) een leerling is van deze school, en dat een optreden op een deze feestdag op school gratis plaats kon vinden. Alle leerlingen gingen uit hun dak, Binnen 1 minuut stond het hele lokaal vol met leerlingen en begonnen de dames al flink met de billen te schudden. Ook Madeleine en ik zijn gevraagd om mee te gaan dansen. Ik heb het aanbod afgeslagen. Het eerste punt was omdat ik het erg warm en vol vond in het lokaal, het tweede punt was dat ik het een beetje vreemd vond om samen met mijn leerlingen met mijn billen te gaan schudden, en als derde (wat vele van jullie wel weten) schud ik niet zo met mijn billen en heupen wanneer er geen alcohol in het spel is. Wel heb ik ontzettend genoten van de muziek, en van het kijken en kletsen met de leerlingen. Wat ik heb ervaren is dat het ijs nu zeker gebroken is met het contact leggen en krijgen met de leerlingen. Sommige van hen zijn heel sociaal en gemakkelijk in contact leggen. Aan andere zie je dat ze het erg moeilijk vinden en met een grote boog om ons heen lopen.

Op de laatste avond van Robert zijn vakantie in Suriname zijn we wat gaan eten bij het Pannenkoekenhuis. Later de avond zijn we wat gaan drinken met Sjoukje en Tessa bij de Zanzibar. Daar heb ik ontdekt dat ze hele lekker cocktails hebben. De hele avond voelde ik me al niet helemaal goed. Maar ik wilde graag blijven omdat Rob zijn laatste avond zou hebben. Na een paar drankjes bij de Zanzibar zijn we naar Krasnapolsky gegaan. Een Hotel in de stad waar ze op vrijdag avond live Jazz- muziek maken. Eenmaal daar aangekomen voelde ik me echt niet lekker. Ras heeft mij al na een uurtje naar huis gebracht. Zelf is hij terug gegaan, en zijn Sjoukje, Tessa, Ras, Rob, Madeleine en Margje nog naar Touche (discotheek) gegaan.

De volgende ochtend nog niet helemaal fit. Robert geholpen met de laatste spullen in te pakken, en naar het onafhankelijksplein gegaan. Bij het onafhankelijksplein waren festiviteiten die te maken hadden met Srefidenti. Omdat het erg hard regende hebben we niet echt rustig kunnen rond kijken. We hebben voornamelijk onder een afdakje op het terras gezeten. Wat ik zo op kon maken uit mijn vluchtige bezoek aan het onafhankelijksplein en de Palmentuin was dat het een erg feestelijke bedoeling was. Veel mensen gekleed in de kleuren van de Surinaamse vlag. Jammer van het weer…Omdat Robert om 20.00 in de avond weer terug vloog naar Nederland zijn we om 16.00 weg gegaan uit de stad. Om 17.30 waren we op de Zanderij. Daar heeft Rob zijn spullen afgegeven. Na nog een kort gesprekje hebben we afscheid genomen en is onze gast van afgelopen 3,5 week weer vertrokken naar Nederland. Raar om dan weer opeens met zijn tweeën te zijn. Rustig aan weer naar huis gereden en daar een dutje gedaan, om rond 23.00 weer in de stad te zijn om daar Srefidentie af te sluiten in StarZz. Helaas was mijn lichaam om 22.00, toen de wekker ging, zo moe dat we hebben besloten om thuis te blijven.

Zondag heb ik het hele huis een grote schoonmaakbeurt gegeven. Alles glimt en blinkt weer… Ben weer helemaal blij om in me huisje te zijn. In de middag scheen het zonnetje nog steeds. Dus wij op naar Torarica. Eindelijk weer even zonnen en lekker zwemmen. Helaas was bij aankomst de zon verdwenen en kwamen de donkere wolken te voorschijn. Helaas pindakaas,… REGEN!!! En niet een klein beetje,.. Neeh, de straten stonden direct blank. Samen met Madeleine zijn we langzaam naar haar huis gereden. De ruitenwisser had er even geen zin meer in, en deed het niet, vandaar ons slakkentempo… Daar hebben we gewacht op het nieuwe bezoek. De moeder van Margje en Margje haar vriend (Johan) zijn voor een week in Paramaribo. Hoop voor hun dat het beter weer gaat worden, al die regen is ook niks…

Na ons bezoek aan de Prinsessenstraat zijn Ras en ik naar huis gereden. Op de weg naar ons huis kom je langs een kerstwinkel. Opeens kreeg ik de kriebels en wilde ik de winkel in. Eenmaal binnen hebben Ras en ik besloten om wat kerstspullen te kopen. We hebben een nep kerstboom gekocht en wat donkerpaarse en gouden ballen. Een mooi gouden sliertje en een strik als piek. Eenmaal thuis aangekomen heb ik de kerstboom opgezet en geniet ik er alleen al van om er naar te kijken! Nog nooit heb ik zo vroeg in het jaar een kerstboom in mijn huis gezet….. De eerste kerstkaart hebben we ook al gehad (Miriam, Maurice en Amber bedankt). Dus de Kerst mag van mij komen…… En denk ik ook wel snel afgelopen zijn i.v.m. het missen van de gezelligheid thuis.


(foto's volgen)