Vakantie gevoel

Hier weer een berichtje uit het prachtige Suriname.
We zitten nu bijna een week in dit warme, mooie, en toch in mijn ogen best hectische land. De bussen razen als gekke voorbij, en ook de auto's laten door middel van een klap op de claxon even horen dat ze je graag voorbij willen wanneer je al uiterst links fietst. Het links fietsen gaat al aardig goed. Al maken Rachid en ik vaak op het zelfde moment de verkeerde beslissing en komen we weer aan de rechter kant van de weg terecht. Snel veranderen we onze koers en proberen ons dan weer zo lang mogelijk te concentreren om links te blijven fietsen.

Tot nu toe hebben we elke dag wel iets gedaan. Alle regel dingen en de dingen die gedaan moesten worden zijn uitgevoerd. Rachid zou afgelopen woensdag een gesprek hebben met zijn stagebegeleider, maar die belde een half uur van te voren af. Geen tijd, vergadering uitgelopen. Nu is er aankomende maandag een neiuwe afspraak gepland. Hopend dat die wel door gaat.

Alles gaat op een rustig tempo, en veel doen we niet op een dag. We fietsen erg veel, vanuit het midden van Paramaribo, waar wij wonen, tot het noorden (centrum) en het zuiden (ontdekkings tocht naar beide stage plekken). Onze stages liggen op een lijn. Eerst komt die van Ras en 10 minuten verderop ligt mijn stage school. De school is erg mooi voor Surinaamse begrippen. Ik heb een foto bijgevoegd bij dit bericht.
Verder op onderzoek uitgeweest in de stad. Daar veel rond gefietst en gewandeld. Af en toe voelen we ons echt van die toeristen, foto's maken en overal even stil blijven staan.

Het uitgaansgebied in Paramaribo is niet heel erg groot. Wij hebben er nog geen gebruik van gemaakt. Liggen iedere dag vroeg in bed, last van de jetleg! Er zijn een paar barretjes en een klein aantal discotheken. Van casino's is er hier in overvloed. En in tegenstelling tot in NL hoef je hier geen entree te betalen, en krijg je nog gratis eten en drinken ook. Dat gaan we dus zeker een keer proberen.

Tevens hebben wij een sportkaart aangeschaft, in een van de mooiste hotels van de stad. We kunnen zwemmen, fitnessen, er zijn dans uren, van die vrouwen uurtjes (steps, aerobics etc. Ook kunnen we in de sauna en gebruik maken van de tennisbaan. Dit heeft al aardig wat energie gekost. Aangezien hier alles op zijn gemakje gaat en ze overal regeltjes voor hebben. Deze sportkaart wordt eigenlijk alleen maar voor een jaar uitgegeven. Ze proberen de studenten te weren door een jaarkaart aan te bieden en de prijs aardig hoog te houden ($300). Toevallig zijn wij de manager tegen gekomen, en mochten na een kort gesprek een halfjaarkaart aanschaffen. Wij papieren ingevuld en ingeleverd, duurt het 7 dagen voordat het pasje klaar is. Na wat zeuren zouden ze er haast bij maken zodat we er sneller gebruik van konden maken. Nu is het zo dat Ras zijn kaart klaar is, maar die van mij nog niet,... Echt BALEn... kunnen we maandag pas gebruik maken van onze kaart.

Nu is het afwachten wanneer Rachid begint met zijn stage. Ik hoop dat hij het nog een weekje uitsteld zodat we samen nog wat leuke dingen kunnen gaan ondernemen. Wanneer hij wel aankomende maandag begint ga ik op de Pukkieschool aan de overkant van onze straat werken. De huisbaas beheert deze school. In de vakantie komen hier kinderen waarvan de ouders werken, soort kinderdagverblijf.

Zoals jullie kunnen lezen vermaken wij ons prima. Het gemis van het thuisfront is er natuurlijk wel, maar dan vooral wanneer ik iedereen hoor, of een mail of sms te lezen krijg! Ik denk veel aan jullie!!!