Fa waka?

*********************************************
Ik ben het echt op de foto’s! Krijg veel reacties dat ik net Kers ben op de foto’s die op mijn weblog staan! Ik dacht een paar dagen voor vertrek naar Suriname… Een nieuw land, een nieuwe start.. Dus Kim verruilt haar mooie langen krullen voor een pittig kort koppie!!!Jammer voor Kers dat zij het niet is. Gelukkig zullen er eind januari ook foto’s van ons samen op mijn weblog staan. Dan komt de hele familie als het goed is over…. Kijk er nu al naar uit!!!
*********************************************

Na mijn vorige bericht is er niet heel veel bijzonders gebeurd voor mij. Voor de genen die Rachid zijn weblog (rachidouchene.waarbenjij.nu) in de gaten houden hebben gelezen dat er voor hem wel wat veranderd is. Voor de genen die het niet weten, hier een korte samenvatting:
“Rachid heeft nog een paar dagen vakantie, maandag gaat voor hem het echte werk beginnen. Afgelopen maandag ochtend heeft hij kennis gemaakt met het directoraat sportzaken. Daar heeft hij een gesprek gehad met zijn stagebegeleider, Mike Watson. Tijdens het gesprek zijn er een aantal doelen naar voren gekomen waar Rachid de aankomende maanden aan mag gaan werken m.b.t. zijn stage. Het gaat hier om het schrijven van twee reglementen, subsidie en topsport. Een grote klus staat hem te wachten, maar zijn enthousiasme is groot”.

Ondanks ons “trage” leven hier zijn de dagen voorbij gevlogen. S’ ochtends, wanneer we wakker worden hebben we geen plannen. Eerst rustig ontbijten met een geroosterd broodje met AH hagelslag en een kopje thee en vruchtensap. Rustig aan douchen en bedenken welke kleding er die dag het minst strak om je lichaam zit. Pfff, het is hier echt ontzettend warm. Zelfs de lokale bevolking klaagt dat het erg warm en benauwd is (regen seizoen is pas net afgelopen, nu begint de grote droge tijd).

De afgelopen dagen zijn we vooral veel in het zwembad geweest. Afgelopen zondag wilden we gaan zwemmen. Helaas was mijn sportkaart bij Torarica nog steeds niet klaar, en na wat heen en weer gebeld te hebben kregen we het niet voor elkaar om mij als introducé mee naar binnen te krijgen. Toen hebben we een andere oplossing bedacht en zijn we naar een “volks” zwembad gegaan. Toen we op de hoek van de straat stonden te wachten voor een bus, stopte er een man in een dikke wagen, een nieuwe Jeep Cherokee. Hij vroeg waar wij heen wilde. Wij gaven aan dat wij graag naar zwembad Parima wilde. “Geen probleem, stap de auto in, ik breng jullie!” Alweer een aardige Surinamer die we tegen kwamen. Deze man heeft ons, na een leuk gesprek, netjes afgezet bij het zwembad Parima. Daar aangekomen, 5 SRD entree, en omgekleed te hebben in een hokje zonder slot, kwamen we in een groot openlucht zwembad. Voor de zwemmers onder ons een bad van 50m lang, en 6 banen. We waren ook een van de weinige. De kriebels gierde door mijn lijf. Dus, na een lange tijd “droog te hebben gestaan” weer het water in gedoken. Had geen brilletje meegenomen. En had jammer genoeg gewoon mijn bikini aan. Na het zwemmen van 100M was ik helemaal moe. Mijn hartslag voelde ik in mijn keel. Geen goed teken dus. Schaam me eigenlijk ook wel een beetje. 100M zwemmen, in denk ik 2 minuten en helemaal bekaf, dat is niet iets waar je als ex- zwemster trots op mag zijn.
Rachid en ik zijn tijdens ons dagje zwemmen in gesprek geraakt met de zwemonderwijzers en vrienden van hen. Deze oude heren, zo rond de 65 jaar, komen elke zondag bijeen voor een hapje en een drankje. De hele middag gezellig met hun gekletst, de Surinaamse cultuur is ons nu wat meer bekend. Mede hun gedachten over NL. Rachid heeft al aardig wat woordjes Sranan Tongo onder de knie.

De volgende dag (maandag) was eindelijk mijn sportkaart klaar. Na lang wachten konden we eindelijk allebei gebruik gaan maken van de mooie sportaccommodatie bij Torarica. Na het gesprek van Rachid met meneer Watson, zijn we naar Torarica gegaan. Hebben daar heerlijk gezwommen, en op onze ligbedjes gelegen. De zon schijnt hier erg hard, ook ik kan verbranden. Heb me met factor 60 (!!!!!) ingesmeerd. Na regen komt zonneschijn zeggen wij in NL. Maar hier lijkt het wel andersom te gaan. Na een lange tijd alleen maar zon, een fikse regen en onweersbui. WOW,… het was echt niet normaal. Heel veel regen en een paar flinke onweersklappen. Er waren mensen die gewoon in het water bleven (niet echt slim). De stroom en de internetverbindingen zijn in de stad allemaal uitgevallen. Op het nieuws hoorde we dat de regen en de onweer in het binnenland was omgeslagen naar windstoten van ongeveer 60 kilometer per uur. Daken waren er van huizen afgevlogen. Wij zijn veilig per taxi naar huis gegaan.

Dinsdag weer Torarica. Ik gelijk in de zon op een ligbed. En Rachid heeft eerst nog aan de fitness apparaten gehangen! Wacht maar,… als wij terug komen is hij breed en sterk !!! Rachid heeft een mooi rood kleurtje. En ik,…. Ik ben al bijna een echte Surinaamse. Ben al redelijk bruin. Eindelijk weer… Na een dagje zonnen hadden we de plannen om zelf eten te gaan koken. Op de terugweg naar huis boodschappen gedaan, maar bij thuiskomst hadden we toch niet zo’n trek. Het is raar, je eetlust wordt door het weer echt heel anders.

Woensdag de hele dag een beetje niets gedaan. Ontbeten in de L’ hermitagemall en daar weer voor de verandering een uurtje op internet gezeten. S’ middags in gesprek geraakt met de familie die dit huis verhuurd. Erg leuk…. En s’ avonds film gekeken in bed.
Elke avond voor het slapen gaan hebben we tot nu toe film gekeken. Toen we hier net waren hebben we een aantal DVD’s gekocht. De nieuwste DVD’s liggen hier in de winkel. Er zijn er zelfs die in NL nog niet eens uit zijn in de bioscoop. Dus dinsdag avond weer. Helaas, deze keer hadden we er een die er na een uur mee ophield. Dat was even een tegenvaller.

Het goede nieuws is dat we dinsdag op woensdag nacht voor het laatst in een bed hebben gelegen met een bar slecht matras. Na een week lang de keet verbouwen (bedden en matrassen verslepen, alle matrassen boven op elkaar leggen) hebben we vannacht op ons heerlijke nieuwe matras geslapen. Hier was mijn ruggetje echt aan toe!!!! Ook hebben we van de huisbaas een nieuwe TV gekeken. Dus het komt helemaal goed met ons kleine paleisje in het warme Zuid Amerkia!!!!

Volgende week vrijdag (15 september) kan ik gaan beginnen op de Pukkieschool De dochter van de huisbaas (Jane) heeft me gevraagd om de groep te komen draaien, wanneer haar vakantiekrachten weg zijn. De kids hebben al gehoord dat ik een aantal dagen kom. Ze waren erg enthousiast. Dus ben benieuwd. De jongste is net 1 jaar geworden….. Ik mag 8 dagen komen werken. Aangezien die vrijdag de andere meiden van mijn studie komen is het afwachten wat ik de rest van de dagen doe. Vind het ook leuk om met hen een beetje wat te gaan ontdekken en te ondernemen…. We zien allemaal wel!